شما دیر میاین یا من زود می رسم؟

یا اینقدر زود وارد زندگی یه نفر می شی که 2 سال بعد به خودت و همه کارات می خندی و به خودت می گی

احمق ! میدونی اگه الان همه موقعیت های 2 سال پیش بود  چه غوغایی می کردی؟

یا اینقدر دیر میرسی که فقط به اندازه شنیدن این جمله فرصت هست:

 " وای ، تو تجسم همه رویاهای منی ، تو همونی که من اینهمه دنبالش می گشتم " و تو ازش می خوای که به سرعت از کنارت بگذره ، چون یه نفر جلوتر منتظرشه .

5شنبه عصر کز کردی گوشه خونت و از دلتنگی و افسردگی می خوای بمیری.

جمعه سیل تلفن و sms ِ که بر تو جاری می شه ودر  مقابل  اونهمه ابراز محبت و دلتنگی و درخواست برای باهم بودن ، تو ذهنت فقط این جمله مدام چرخ میزنه که:

 " عذر میخوام ، می شه بپرسم دیروز کجا تشریف داشتین  همتون که یهو همه با هم امروز یاد من افتادین؟ 24 ساعت زودتر..... "

میتونم بپرسم که شما نمی تونستی 3 ماه پیش که اینقدر برام مهم بودی این حرفارو بزنی  که حالا که دیگه برام فرقی نمی کنه می گی و حسرت 3 ماه پیشو برام می ذاری؟

 شما چطور احیانآ زودتر که نمی تونستی پی به اشتباهاتت ببری؟ که الان با  1سال تاخیر از اون سر دنیا نه برای تو فرصت جبرانی هست و نه اصلا خواسته ای از طرف من !

..........

چرا هیچکس سر وقتش نمی رسه ؟ شما چرا؟ من خوب هفت ماهم، ولی شما چرا؟

گاهی از ترس زود رسیدن دیر میرسیم و گاهی از ترس دیر رسیدن زود !

                                                                    ناگهان خیلی زود ، دیر می شود !  

                                                                                                            شل سیلوراستاین