سهم من ... ای داد و بیداد.. !

همیشه گفتم که از آدمای که ثبات فکری ندارن خوشم نمیاد.یه مشت آدم با ذهن مریض که نمیتونن یه تصمیم درست بگیرن و روش واستن ! آدمایی که هر وری باد بیاد همون وری میرن - اونم نه قدم زنون - بلکه دوون دوون ! آدمایی که همه چیو همون جوری که دوست دارن میبینن و حتی یه لحظه هم به این فکر نمیکنن که با فکر بیمار نمیشه درست فهمید.آدمایی که تو ظاهر یه جورن و تو تنهایی خودشون یه جور - با خودشونم درگیرن.آدمایی که انواع مدل سادیسم و مازوخیسم رو با خودشون اینور اونور میبرن -  آدمایی که هیچ چیزی غیر از خودشون براشون مهم نیست ! آدمایی که دروغ میگن ! آدمایی که اشتباه میکنن و وقتی که دارن تاوان ـ اشتباهاتشون رو میدن - باز هم در اوج وقاحت بدون اینکه دنبال دلیل باشن از زمین و زمان و بی عدالتی و بی معرفتی می نالن و می نالن  !

همه دروغ میگن ! همه درگیر کثافتکاری های خودشونن - از اون خوب خوبش بگیر تا این بد بدش ! همه یه جای کارشون میلنگه.کی براش اخلاقیات مهمه ؟ فقط مهم اینه که بتونه بقیه رو گول بزنه که طرف انسان ـ شریفیه.همه تا جایی که بتونن دروغ میگن.یه مشت آدم خودخواه که فقط و فقط به فکر منفعت خودشونن ! والا ! من شخصا کم اوردم.

به قول تو جای زخم هیچوقت خوب نمیشه - هر چقدر هم که بهتر شه ولی خوب نمیشه.من هنوز هم درد میکنم به خاطر زخم عمیق نزدیکترین دوستم که به خاطر یه نفر سوم منو تا جایی که تونست له کرد و هنوز هم اعتقاد داره که بهترین کاری بود که میتونست بکنه تا کسی اذیت نشه.خب - قاعدتا من جزو این " کسی " نبودم.چرا من همیشه از دوستای نزدیکم میخورم ؟ چرا همیشه آدمایی که من روشون حساب میکنم همه صفات بد رو برام معنی میکنن ؟ کجای داستان اشتباه میکنم ؟ 

خلاصش که :

۱- سادیسم بده ! اذیت کردن بده ! بد بودن بده !

۲- ثبات فکری چیز خیلی خیلی خوب و لازمیه که شما نداری !

۳- همیشه وقتی رو بازی کنی - بازنده ای ! حتی یه برگ رفع کتی ته دستت هم برات کاری نمیتونه بکنه.

۴- همه مون درگیر اشتباهاتمونیم.

۵- به قول دوست خونسردمون همه گند زده و گند خورده ایم ! من و تو نداره !

۶- شما به خودت نگیر عزیزم - شما کلا اشتباه نمیکنی - آدم نمونه ای هستی !

۷- شما حتما به خودت بگیر و یه نیمچه تجدید نظری بکن - البته ببخشید تو شما فضولی میکنم !