Funeral Ceremony

خوش خوشک میرداماد رو به هدف خونه می پیمودم و داشتم تصمیم می گرفتم الان برم کادو بخرم یا فردا؟ ، فردا کی برم آرایشگاه؟ ، صبح بهتره ماشین داشته باشیم یا عصر؟ .... که مبایلم زنگ میزنه و خبر یه اتفاقی رو بم میدن که من عمرا تو اون لحظه به ذهنم برسه که در طی 4 روز آینده باید برای اولین بار تو عمرم پام رو تو  بهشت زهرا بزارم ، عمرا به ذهنم برسه که یه مراسم به خاکسپاری رو از نزدیک ببینیم و درش شرکت داشته باشم ، عمرا .

 فقط به این فکر میکردم که این یه شوخی بی مزه ست که بچه ها برای اذیت کردن دارن انجام میدن ، می خواستم با اصرار به دوست ورزشکارمون بقبولونم که خبرش موثق نیست و اون بیچاره هر چی سعی میکرد منو متقاعد کنه که حقیقت داره من قبول نمی کردم . ولی وقتی به خودم اومدم دیدم یکی داره تو بغلم گریه می کنه و اون موقع بود که دیدم خبری از اون شوخی بی مزه نیست ، همون اتفاقی که بعدش هیچ امیدی نیست افتاده.

دیگه از آرایشگاه و کادو و رقص و آهنگ و تولد خبری نبود .

اشک بود و شیون و جای خالی و یه غم بی پایان

لباس سیاه بود و خرما و یه عکس با نوار سیاه

آدم های بهت زده و تسلیت  و دلداریهای بی خاصیت

بعد از 3 سال خونه اش رفتم .

 بعد از نمی دونم چند سال نماز خوندم .

برای اولین بار بدن بی روح دیدم .

برای اولین بار نماز وحشت و نماز میت خوندم .

برای اولین بار قبر و قبرستون دیدم.

برای اولین بار 4 روز رو تجربه کردم که قبلا تصور تحمل کردنش رو هم نداشتم .

و روز جمعه همه چیز پایان یافت .

الان احساس میکنم دارم کم کم به زندگی عادی بر می گردم ، هر چند هنوز هم از فکر اون یه ذره خاک که آخرش توش می خوابم در نیومدم ، هر چند نمی دونم  فردا و فرداها باید منتظر افتادن چه اتفاقات غیر مترقبه ای باشم ،هرچند هنوز چشمام پف داره و داغونم و امروز از روی منگی وبی حواسی  بی نهایت سوتی دادم، ولی احتمالا فردا آروم تر و بهتر از امروز خواهد بود و به قول شما هیجان انگیزتر .

---

*ـ خبر بد دیگه ای اگه دارین بیاین بدین ما هنوز تو جو خبر بد شنیدنیما! اون از دوست دختربازمون و اینم از پدر تازه دوماد ! امیدوارم اینا دیگه به خیر بگذره

*ـ دیدن استاد دانشگاه اونم تو مجلس ختم اونم  از LCD مسجد جزء پدیده های دنیای تکنولوژی امروز ِ که ما جمعه تجربه اش کردیم.